Çok acı çekiyorum

1.5 yıllık ilişkiden çıktım. 15 gündür konuşmuyoruz artık. Tek istediğim şey onunla birlikte yaşayıp puzzle yapıp, dizi/film izleyip uyumaktı. Tam tersine uzak mesafe ilişkimiz başlamıştı. O kadar zeki ve harika bir kız ki hayran kalırsınız başardıklarını duysanız. Sevgisinden de hiç şüphe etmedim. Yanımda olmadığı için o kadar kötü hissediyordum ki. Bitirmek zorunda kaldım. Birlikte planladığımız seyahatimi tek başıma yapıyorum şu an. Bugüne kadar her şey güzeldi ama bugün biraz içtim ve hüngür hüngür ağladım. Başından beri ağlıyorum zaten. Işıkta yatmayı hiç sevmez mesela en ufak ışık onu rahatsız eder. Odamda komidin üzerinde çoklu prizin ışığı yanar onu hep bir şeyle kapatırdık o rahat uyusun diye. Geçen gün yatarken ışık beni rahatsız etti ve sabaha kadar ağladım. Uzak mesafeye devam edemiyorum. Çalışıyorum o da yurt dışında yüksek lisans yapıyor. Devam edecek bir ilişki formatında değiliz çünkü kendisi özgürlüğünü istiyor. Sadece o kadar yaşanmışlığın üzerine her baktığım şey onu hatırlatıyor. Hep mutlu olsun istiyorum hep yüzü gülsün istiyorum. Başkasıyla olmasını görmektense ölümü ezsinler ama mutlu olacaksa olsun diyorum. Biliyorum zaman birçok şeyin ilacı belki gerçekten de zamanla acım azalacak ama ben daha fazla başka insanlar tanışıp yeni bir şeylerini öğrenmek istemiyorum. Rihannanın makyaj markasından bir tane yüze sürülen bir şeyini beğenmişti. Onu alacaktım çok pahalı muadilini bulucam diye tutturmuştu. Ben çalıştığım için alabilirim ona. Ama artık alamıyorum. Mesajlarımızı silmeye kıyamıyordum, geçen gün mesajlarımızı silmeden önce yazdıklarımızı okuyordum saatlerce bir de ona ağladım. Evlilik için benden çok sade bir yüzük istemiş. Alamadım. O da çok zor bir insan bu arada. Kendi kuralları var, esnetmez asla. Dişlerini her zaman fırçalar ben üşenirim gitmem o ama asla üşenmez. Her şeye tek karar verir mesela. Kafasında ne varsa doğru odur. Ama hiç zoruma gitmezdi biliyor musunuz çünkü o kadar kalbi temizdi ki. Kokusunu özledim, sesini özledim, yumuşak teninde boynunu öpmeyi özledim. Ama artık biz kavuşsak da yine mutlu olamayacağımızı biliyorum. Sadece bunu zamana bırakmaktan yoruldum. Çünkü bunu zaman şu an çözmüyor. Kendimi öldürmek istiyorum. Zaman çözmüyor tam tersine daha da kötü yapıyor beni. Neyse içimi dökmek istedim çünkü ayrılığımızı kimseyede düzgünce anlatamadım. Sadece mutlu olsun istiyorum. Ondan başkasını düşünme duygusu bile benim tansiyonumu düşürüyor. Ondan başkasını asla gözüm görmez görmüyor. Nasıl dayanacağım bu acıya bunu nasıl atlatacağımı bilmiyorum. Zaman beni çürütüyor çünkü.